Scroll Top

Dezinformacje pod lupą: praktyczne porady dla nauczycieli i lektorów

3

Badania przeprowadzone w ramach CEDMO 2.0

W pierwszej fazie badań przeprowadzonych w ramach Central European Digital Media Observatory Uniwersytet SWPS we współpracy z partnerami z Czech i Słowacji przeprowadził trzy badania porównawcze dotyczące Polski, Czech i Słowacji.

Badania zostały przeprowadzone przez zespół w składzie: Karina Stasiuk-Krajewska (kierownik), Michał Wenzel, Jakub Kuś i Ivan R. Cuker.

 

BADANIE 1

Pierwsze badanie „Narracje dezinformacyjne w fake newsach w języku polskim oraz ich struktura semantyczna” dotyczyło narracji i struktur semantycznych w fałszywych przekazach medialnych. Badanie przeprowadzono na próbie ponad 1500 fake newsów (z Polski, Czech i Słowacji) opublikowanych między styczniem 2023 r. a listopadem 2024 r.

Analiza objęła wiadomości uznane za fałszywe przez organizacje fact-checkingowe współpracujące w ramach projektu CEDMO 2.0 (AFP i Demagog w Polsce, Czechach i Słowacji). W szczególności analiza obejmowała wiadomości oznaczone jako fałszywe, które odnosiły się do faktów (zawierały fałszywe lub zmanipulowane informacje/dane). W związku z tym nie analizowano debunków odnoszących się do wypowiedzi polityków.

Zastosowana metodologia stanowi pośrednią formę między klasyczną metodą jakościową (studium przypadku) a metodą ilościową. Dzięki temu, analizując kilkaset przykładów zgodnie z wcześniej przyjętymi kategoriami (przetestowanymi we wcześniejszych badaniach CEDMO i zmodyfikowanymi na podstawie doświadczeń zdobytych podczas realizacji niniejszego badania), można uchwycić dominujące trendy w strukturze wiadomości zawierających fałszywe informacje. Z kolei wykorzystanie elementów analizy jakościowej pozwala odpowiedzieć na pytanie o wzajemne powiązania między poszczególnymi elementami i ich funkcjami w analizowanych wiadomościach w odniesieniu do odbiorców.

 

W kontekście badania zadano pytania dotyczące

Formatu wiadomości (tekst, obraz, dźwięk), a także tego, jakie historie opowiadają wiadomości zawierające fałszywe informacje –  jakie postacie (aktorzy) pojawiają się w nich i w jakich rolach, jaka jest przestrzeń, w której rozgrywają się wydarzenia;  o co toczy się konflikt (tj. problem, do którego odnoszą się wiadomości zawierające fałszywe informacje); kiedy opowiadana jest historia i czy obecność narratora (autora) jest wyraźnie widoczna w tekście.

Zgodnie z przyjętymi założeniami, zidentyfikowanie dominujących cech fake newsów ułatwi ich rozpoznawanie i pozwoli dokładniej określić umiejętności odbiorcze, które są ważne w tym kontekście.

 

Jakie są główne wnioski z badania i jakie mają one znaczenie praktyczne?

Struktura fake newsów

Fake newsy można uznać za zbiór tekstów, które są stosunkowo spójne pod względem struktury (gatunku), co potwierdzają wcześniejsze badania i analizy przeprowadzone przez konsorcjum CEDMO. Naśladują one informacje dziennikarskie, dzięki czemu zyskują wiarygodność. Ich tematyka jest jednak zróżnicowana i bezpośrednio związana nie tylko z aktualną sytuacją społeczno-polityczną, ale także z głównymi obszarami zainteresowania profesjonalnych mediów. Fałszywe wiadomości, w przeciwieństwie np. do bajek, odnoszą się do bieżących wydarzeń. Dlatego nie mogą być w pełni spójne pod względem narracji.

  • Znaczenie praktyczne

Chociaż fake newsy są gatunkiem stosunkowo spójnym, ich tematyka (podobnie jak w przypadku innych działań dezinformacyjnych) zmienia się dynamicznie w zależności od kontekstu. Narracje dominujące w fałszywych wiadomościach podlegają zatem modyfikacjom, dlatego też należy zwrócić szczególną uwagę na dobór aktualnych przykładów i tematów do analizy.

 

Forma komunikatów dezinformacyjnych typu fake news

Pod względem formatu analizowane wiadomości potwierdzają znaczenie komunikacji wizualnej w przekazach medialnych. Zdecydowana większość fałszywych wiadomości wykorzystuje obrazy – zarówno statyczne (44%), jak i dynamiczne (38%). Co ciekawe, obrazy nie są jednak kodem samodzielnym – w prawie każdym przypadku towarzyszy im tekst, którego format i funkcja są zróżnicowane. Tylko 9% analizowanych wiadomości składa się wyłącznie z jednego rodzaju kodu – w tym przypadku tekstu. W tym sensie wiadomości zawierające fałszywe informacje są multimodalne – składają się z różnych rodzajów kodów.

 

 

 

  • Znaczenie praktyczne

Fake newsy mają charakter multimodalny i dlatego składają się z różnych rodzajów kodów (np. obraz, dźwięk, tekst). Konieczne jest zatem budowanie odporności odbiorców na wszystkie kody obecne w tego typu wiadomościach – nie tylko poprzez nauczanie ich rozumienia tekstu pisanego, ale także krytycznego dekodowania obrazów. Ważne jest również dostarczanie informacji o narzędziach, które pozwalają na weryfikację wszystkich rodzajów kodów.

 

Główni aktorzy fałszywych wiadomości

Typy postaci występujących w analizowanych wiadomościach są dość zróżnicowane. Podmioty instytucjonalne (np. rządy lub organizacje międzynarodowe) i politycy (rozumiani jako osoby fizyczne) stanowią po 19%. W 18% wiadomości głównymi bohaterami są tzw. zwykli ludzie, a w 16% – specjaliści (lekarze, profesorowie itp.). Charakterystyczne są role przypisane poszczególnym typom podmiotów – instytucje i politycy są najczęściej przedstawiani w negatywnym świetle, jako źródło ucisku, podczas gdy zwykli ludzie są zazwyczaj ofiarami tego ucisku – ofiarami działań podejmowanych przez polityków lub instytucje sprawujące władzę.

Wyjątkiem jest kategoria uchodźców – w tym przypadku „zwykli ludzie” są przedstawiani jako źródło zagrożenia. Ten profil postaci wskazuje na specyficzną konstrukcję świata społecznego, który pojawia się w fałszywych wiadomościach – jest to świat wrogi, widziany przez pryzmat codziennych niesprawiedliwości doświadczanych przez „zwykłych ludzi” ze strony polityków lub instytucji sprawujących władzę, ewentualnie przedstawicieli grup odmiennych kulturowo (najczęściej uchodźców).

  • Znaczenie praktyczne

Dezinformacja przekazuje specyficzną wizję świata, w której głównymi bohaterami są zwykli ludzie, którzy padają ofiarą wpływowych osób lub instytucji. Cechę tę należy wziąć pod uwagę przy wyborze przykładów, a także pamiętać, że dyskusja może prowadzić do refleksji na temat równości i władzy w społeczeństwach demokratycznych. Można również założyć, że uczestnicy będą identyfikować się z ofiarami (zgodnie z narracją fałszywych wiadomości), którymi są zwykli ludzie.

 

Kontekst

Narracja fake newsów wyraźnie osadzona jest w sferze publicznej, a nie prywatnej, w mieście, a nie poza nim (tylko 10% analizowanych wiadomości osadzonych jest w sferze prywatnej i poza miastem). Świat przedstawiony w fałszywych wiadomościach jest zatem światem doświadczeń publicznych, kwestii społecznych i obywatelskich, a w mniejszym stopniu prywatnych. Jest to również świat centrum, a nie peryferii. Sprawy, które mają miejsce w centrum i mają charakter publiczny, będą zatem najczęściej przedmiotem manipulacji w tego typu wiadomościach.

  • Znaczenie praktyczne

Typowa dezinformacja ma charakter bardziej centralny niż peryferyjny i dotyczy życia publicznego, a nie prywatnego. Można założyć, że ta dominacja odzwierciedla przekonanie, że te aspekty są ważniejsze społecznie. Przekonanie to może być również podzielane przez docelowych odbiorców działań edukacyjnych.

 

Problem (konflikt)

Pomimo licznych podobieństw pod względem analizowanych elementów narracji, fake newsy w trzech analizowanych krajach (językach) mają swoją specyfikę tematyczną. Ogólnie rzecz biorąc, w analizowanym okresie dominowały fałszywe przekazy dotyczące wojny na Ukrainie, ale wyraźnie zyskały na znaczeniu dezinformacje medyczne (szczególnie w Polsce). Przedmiotem fake newsów byli również politycy (często ich życie prywatne lub domniemane nadużycia, których się dopuścili).

  • Znaczenie praktyczne

Prowadząc działania edukacyjne, należy pamiętać, że chociaż dezinformacja jest zjawiskiem globalnym, istnieją znaczne różnice między krajami pod względem narracji. W tym kontekście należy zwrócić szczególną uwagę na dobór przykładów i dobre zrozumienie przez trenera lokalnych warunków – nie tylko na poziomie krajowym, ale także regionalnym, a nawet specyficznych cech grupy docelowej.

 

Obecność autora w tekście

Charakterystyczną cechą fake nwsów jest obecność autora (narratora) w tekście. Dotyczy to 70% analizowanych przypadków. Autor ujawnia się bezpośrednio (na przykład poprzez formy gramatyczne – czasowniki w pierwszej osobie liczby pojedynczej), ale także pośrednio – poprzez bezpośrednie odniesienia do adresata, deklaracje lub pytania retoryczne.

  • Znaczenie praktyczne

W tym przypadku jasne jest, że fake newsy są bardzo przekonujące – obecność autora bezpośrednio sugeruje konkretną interpretację wiadomości. Jest to również wyraźna różnica w stosunku do klasycznych informacji dziennikarskich, w których autor tekstu nie jest i nie powinien być obecny. W tym kontekście należy podkreślić, że obiektywizm rozumiany w ten sposób jest szczególnie ważny dla profesjonalnego dziennikarstwa, ponieważ z punktu widzenia czytelnika jest to jedna z najważniejszych wskazówek pozwalających odróżnić wiadomości dziennikarskie od fałszywych wiadomości.

INFOBOX: Jeśli chodzi o specyfikę fake newsów w Polsce (w porównaniu z Czechami i Słowacją), można wyróżnić następujące cechy:

  • Niewielka ilość tekstu, przy czym dominują fałszywe wiadomości w formie tekstu i zdjęć
  • Większą rolę jako bohaterowie odgrywają zwykli ludzie
  • Zdecydowanie dominuje perspektywa ofiar
  • Ważna rola dezinformacji dotyczącej zdrowia
  • Stosunkowo mniej widoczna obecność autora w tekście

BADANIE 2

Drugie badanie „Retoryka przekazów typu fake news W Polsce (analiza zawartości)” dotyczyło środków perswazji (przekonywania) i legitymizacji (wiarygodności) w fałszywych przekazach medialnych. Badanie przeprowadzono na próbie ponad 1500 fake newsów (z Polski, Czech i Słowacji) opublikowanych między styczniem 2023 r. a listopadem 2024 r.

Analiza objęła wiadomości uznane za fałszywe przez organizacje zajmujące się weryfikacją faktów współpracujące w ramach projektu CEDMO 2.0 (AFP i Demagog w Polsce, Czechach i Słowacji).  W szczególności analiza objęła wiadomości oznaczone jako fałszywe, które odnosiły się do faktów (zawierały fałszywe lub zmanipulowane informacje/dane). W związku z tym nie analizowano debunków odnoszących się do wypowiedzi polityków.

Zastosowana metodologia stanowi pośrednią formę między klasyczną metodą jakościową (studium przypadku) a metodą ilościową. Dzięki temu, analizując kilkaset przykładów zgodnie z wcześniej przyjętymi kategoriami (przetestowanymi we wcześniejszych badaniach CEDMO i zmodyfikowanymi na podstawie doświadczeń zdobytych podczas realizacji niniejszego badania), można uchwycić dominujące trendy w strukturze wiadomości zawierających fałszywe informacje. Z kolei wykorzystanie elementów analizy jakościowej pozwala odpowiedzieć na pytanie o wzajemne powiązania między poszczególnymi elementami i ich funkcjami w analizowanych wiadomościach w odniesieniu do odbiorców.

Zadano pytanie dotyczące:

  • Framingu (tj. dominująca interpretacja wydarzeń sugerowana w tekście)
  • Akceptowanych narzędzi retorycznych
  • Akceptowanych narzędzi legitymizacji (tj. tych, które sprawiają, że wiadomość jest wiarygodna w oczach odbiorcy)

Zgodnie z przyjętymi założeniami, identyfikacja dominujących cech fake newsów ułatwi ich rozpoznawanie i pozwoli dokładniej określić umiejętności odbiorcze, które są ważne w tym kontekście.

 

Jakie są główne wnioski z badań i jakie mają one znaczenie praktyczne?

Framing (kontekst)

Fake newsy wyraźnie odnoszą się do teorii spiskowych W 37% wiadomości głównym ramą (kontekstem) prezentacji wiadomości jest teoria spiskowa. Kolejne pod względem znaczenia są: deprecjonowanie autorytetów  (27%) oraz konflikty i przemoc wśród elit (po 12%). Fake newsy są kształtowane przez konflikty i polaryzację. Wyraźnie widoczna jest wizja współczesnego świata oparta na konfliktach i przemocy – zwłaszcza przemocy ze strony rządzących wobec tych, którzy nie sprawują władzy. Przemoc ta jest zatem postrzegana jako niesprawiedliwa i oparta na ukrywaniu prawdy o świecie.

  • Znaczenie praktyczne

Szczególną uwagę należy zwrócić na teorie spiskowe, ponieważ są one nierozerwalnie związane z fake newsami, a ich mechanizmy są podobne i częściowo identyczne z mechanizmami dezinformacji. Innymi słowy, nie ma dezinformacji bez teorii spiskowych i nie ma teorii spiskowych bez dezinformacji. Należy wybrać przykłady odpowiadające założeniom teorii spiskowych, a działania edukacyjne powinny być prowadzone w taki sposób, aby ujawnić mechanizmy i budować odporność na oba zjawiska jednocześnie.

Należy pamiętać, że narracje dezinformacyjne są ściśle powiązane z określonym sposobem interpretacji świata (dyskursem) opartym na założeniu, że świat jest spolaryzowany i pełen przemocy. Dlatego należy być przygotowanym na tego typu argumentację i uważać, aby nie potwierdzać takiego światopoglądu. Należy wybrać typowe przykłady fałszywych wiadomości, tj. te oparte na schemacie przemocy i polaryzacji.

 

Główne środki retoryczne

Retoryka fake newsów odnosi się do emocji i/lub obszarów, które wywołują emocje (w związku z polaryzacją), a z drugiej strony koreluje z charakterystycznymi cechami teorii spiskowych, takimi jak łączenie odległych faktów lub nadużywanie pojęć (a tym samym tworzenie specyficznej semantyki, a w konsekwencji alternatywnych interpretacji świata).

Jeśli chodzi o konkretne narzędzia perswazji,  wyraźnie dominuje nadużywanie terminów emocjonalnych lub etykietujących (takich jak: zdrada, oszustwo, najeźdźca itp.), występujących w 79% komunikatów. Następnie plasują się polaryzacja i emocje (odpowiednio 57% i 56%) oraz ujawnianie tego, co ukryte (45%). W 41% przypadków fałszywe wiadomości wykorzystują funkcję retoryczną odwoływania się do („alternatywnych”) autorytetów lub manipulowania cytatami osób uważanych za autorytety. Pod tym względem są one podobne do wiadomości poważnych.

 

*W jednej wiadomości mogło zostać użytych kilka środków retorycznych, dlatego wyniki nie sumują się do 100%.
*W jednej wiadomości mogło zostać użytych kilka środków retorycznych, dlatego wyniki nie sumują się do 100%.

 

  • Znaczenie praktyczne

W działaniach edukacyjnych należy zwrócić szczególną uwagę na rozwijanie krytycznego podejścia do emocji zawartych w przekazach medialnych oraz do pozornie logicznego rozumowania (wniosków), które jest charakterystyczne dla teorii spiskowych. W tym kontekście konieczne jest promowanie stosowania raczej powolnego niż szybkiego myślenia w kontaktach z mediami.

Należy również zadbać o precyzyjne zdefiniowanie pojęć i zwrócić szczególną uwagę na sytuacje, w których pojęcia te są wykorzystywane w sposób manipulacyjny. Trzeba też  pamiętać, że fake newsy naśladują informacje dziennikarskie. Dlatego należy zwrócić uwagę na umiejętności związane z rozróżnianiem tych dwóch rodzajów komunikatów (np. poprzez sprawdzanie źródeł), ale należy również zadbać o to, aby wysiłki mające na celu budowanie odporności na dezinformację nie były postrzegane jako podważające zaufanie do wiarygodnych źródeł informacji.

 

Środki legitymizacji (budowanie wiarygodności)

Legitymizacja fake newsów opiera się głównie na odniesieniach do norm etycznych, a tym samym do „właściwego” porządku świata i zasad moralnych. Na przykład argumentuje się, że dane działanie jest złe, niemoralne, szkodliwe, narusza podstawowe prawa człowieka itp. Takie argumenty pojawiają się w 52% analizowanych komunikatów. Następnie pojawia się racjonalizacja (52%), tj. nadanie wiarygodności poprzez dostarczenie danych lub racjonalnych argumentów.

34% procent analizowanych komunikatów jest legitymizowanych poprzez odwołanie się do autorytetów (najczęściej „alternatywnych”), a 22% poprzez dystansowanie się od otoczenia i ironiczne podejście do niego.  Jak widać, rzeczywistość konstruowana przez fake newsy jest w pewnym stopniu rzeczywistością danych i autorytetów, ale przede wszystkim jest to świat osądów moralnych skierowanych przeciwko działaniom, które uznawane są za zakłócające właściwy (naturalny, sprawiedliwy) porządek rzeczy.

  • Znaczenie praktyczne

Fake newsy swoją wiarygodność przede wszystkim poprzez odwołanie się do wartości moralnych, do kategorii dobra i zła. Stanowi to poważne wyzwanie w kontekście działań edukacyjnych, ponieważ należy być przygotowanym na pogłębione dyskusje ideologiczne i moralne dotyczące porządku świata. Należy również zachować ostrożność przy ocenie konkretnych przekonań uczestników, ponieważ mogą one stanowić ważny element ich moralnej oceny rzeczywistości. Warto również pamiętać, że istnieje znaczna grupa „alternatywnych” autorytetów, których cytaty są utożsamiane z oczywistą wiarygodnością.

Jeśli chodzi o specyfikę fake newsów w Polsce (w porównaniu z Czechami i Słowacją), można wyróżnić następujące cechy:

  • Szczególne znaczenie konfliktów społecznych i przemocy elit
  • Główna retoryka to polaryzacja i spiski, z rzadszym nadużywaniem terminów niż w innych krajach
  • Pod względem legitymizacji szczególnie ważna jest ocena moralna

BADANIE 3

Badanie trzecie nosiło tytuł: Struktura dezinformacji cechy materiału zwiększające podatność odbiorców”. Jednym z kluczowych obszarów w dziedzinie badań nad dezinformacją jest określenie struktury tych komunikatów, która sprawia, że są one przekonujące dla odbiorców. W ramach badania eksperymentalnego określiliśmy, które atrybuty przyczyniają się do zwiększenia „wpływu” komunikatów mających na celu manipulowanie i dezorientowanie odbiorców. Szczególnie interesowały nas takie czynniki, jak: emocjonalność komunikatu, obecność widocznego autora (subiektywnie postrzegana możliwość przypisania autorstwa), a także argumentacja lub uzasadnienie komunikatu – odniesienia do (pseudo)nauki lub powodów etycznych. W badaniu wykorzystaliśmy projekt eksperymentalny na próbach reprezentatywnych dla populacji Polski, Czech i Słowacji.

 

Cele badania

W badaniu sprawdziliśmy hipotezy dotyczące wpływu czynników związanych z treścią komunikatów dezinformacyjnych. W ramach ustalania procedury eksperymentalnej zidentyfikowaliśmy czynniki stałe i zmienne.

INFOBOX: Czynniki stałe to: elementy teorii spiskowej (zawierające odniesienia do konfliktów społecznych) oraz struktura materiału – połączenie tekstu i grafiki.

Przedmiotem eksperymentu były czynniki zmienne. Dotyczyły one: 1. emocjonalności przekazu; 2. wyraźnej roli autora, tj. jasno wskazanej autorstwa przekazu; 3. racjonalizacji, tj. uzasadnienia odwołującego się do nauki lub świadectwa moralnego (odwołanie do wartości).

 

Procedura

Badanie składało się z dwóch eksperymentów w schemacie 2×2. Wykorzystaliśmy dwa zestawy autentycznych materiałów dezinformacyjnych, zidentyfikowanych jako takie przez Demagog, wiodącą organizację zajmującą się weryfikacją faktów. Oryginalny materiał został zmodyfikowany, aby odzwierciedlić hipotezy badawcze dotyczące struktury tego typu komunikatów. Każdy respondent losowo otrzymał jeden obraz z pierwszego zestawu (X1, X1a, X1b, X1c) i jeden z drugiego zestawu (X2, X2a, X2b, X2c).

 W rezultacie każdy respondent otrzymał dwa obrazy do oceny (losowo wybrane z grup 1 i 2) i odpowiedział na pytania dotyczące obu obrazów. Wybór obrazów z obu grup był niezależny od siebie. Przypisanie respondentów do grup było losowe. Respondenci odpowiadali na serię podobnych pytań dotyczących 11 wymiarów dezinformacji.

Badanie zostało przeprowadzone przez PBS w dniach 14-18 kwietnia 2025 r. w Polsce, Czechach i na Węgrzech. Wywiady przeprowadzono metodą CAWI.

 

Wyniki

Ogólna podatność na dezinformację

Pierwszy wniosek z badania: społeczeństwo jest w dużej mierze odporne na dezinformację typu fake news. Prezentowane treści są prawidłowo rozpoznawane jako próby wprowadzenia w błąd.  W przypadku fake newsów przeważa opinia, że są one: próbą manipulacji, wyrazem interesów grupy społecznej lub zawodowej oraz że opierają się na plotkach, przekonaniach lub mitach. Jednocześnie nie są one postrzegane jako prawdziwe, oparte na faktach, weryfikowalne u źródła, przygotowane rzetelnie lub w dobrej wierze; nie mają one wpływu na respondentów osobiście ani nie zachęcają ich do podjęcia działań. Wynik ten dotyczy wszystkich trzech badanych społeczeństw. Podatność jest większa w Czechach i na Słowacji niż w Polsce.

 

 

 

Emocjonalność przekazu

Nasze główne pytania badawcze dotyczyły charakterystyki komunikatów i ich wpływu na ocenę prezentowanego materiału. Emocjonalność komunikatu (dramatyczne zdjęcie) w połączeniu z brakiem identyfikowalnego autora znacznie obniżała wiarygodność komunikatu: znacznie rzadziej był on postrzegany jako prawdziwy, wiarygodny, oparty na faktach i przygotowany w dobrej wierze, a częściej jako próba manipulacji. Tak było w Polsce, Czechach i na Słowacji.

Konsumenci mediów rozpoznają zatem manipulacyjne intencje stojące za połączeniem treści ze zdjęciem widocznym z daleka (duże czerwone litery) i niepokojącym (twarze przypominające niewolników). W manipulacyjnych wiadomościach takie grafiki służą przyciągnięciu uwagi. Okazuje się jednak, że odbywa się to kosztem skuteczności przekazu. Dramatyczne zdjęcie służy jako ostrzeżenie dla odbiorców o intencjach nadawcy.

 

Racjonalizacja

Depersonalizacja i odwołanie się do argumentów (quasi- lub pseudo-)naukowych zwiększają skuteczność komunikatu. Neutralny i bezosobowy komunikat jest zdecydowanie najbardziej przekonujący. Najbardziej przypomina profesjonalny komunikat informacyjny.

 

Wykorzystanie narzędzi sztucznej inteligencji (AI)

W badaniu poruszono również kwestię wykorzystania sztucznej inteligencji (AI) w tworzeniu materiałów. Rozpoznawanie treści generowanych przez AI jest dla respondentów problemem subiektywnym i obiektywnym.

Zalecenia

  1. Treści emocjonalne zmniejszają podatność na dezinformację, ale jednocześnie zwiększają widoczność materiałów dezinformacyjnych. Dlatego działania edukacyjne powinny kłaść nacisk na konieczność starannej filtracji komunikatów emocjonalnych.
  2. Zalecamy, aby działania edukacyjne podnosiły świadomość odbiorców w zakresie pseudonauki. Działania te powinny być skierowane w szczególności do odbiorców podatnych na dezinformację (np. dezinformacja medyczna skierowana do pacjentów).
  3. Działania edukacyjne powinny uwrażliwiać odbiorców na możliwość manipulacji materiałami naukowymi (np. publiczne i medialne wypowiedzi naukowców posiadających tytuły naukowe niezwiązane z daną dyscypliną).
  4. Rozpoznawanie treści generowanych przez sztuczną inteligencję stanowiło problem dla respondentów, tj. nie byli oni w stanie rozpoznać treści generowanych przez sztuczną inteligencję. Działania edukacyjne powinny uczyć, jak rozpoznawać treści generowane w ten sposób.

Niniejsza publikacja jest częścią międzynarodowego projektu finansowanego przez Unię Europejską (nr działania 101158609) i współfinansowanego przez polskie Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach programu „Współfinansowane projekty międzynarodowe” w latach 2024–2026 (nr umowy 6054/DIGITAL/2024/2025/2).

Jednakże wyrażone poglądy i opinie są wyłącznie poglądami i opiniami autorów i nie muszą odzwierciedlać poglądów Unii Europejskiej, Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Zdrowia i Cyfryzacji (HaDEA) ani polskiego Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Ani Unia Europejska, ani Europejska Agencja Wykonawcza ds. Zdrowia i Cyfryzacji (HaDEA), ani polskie Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego nie ponoszą za nie odpowiedzialności.

Privacy Preferences
When you visit our website, it may store information through your browser from specific services, usually in form of cookies. Here you can change your privacy preferences. Please note that blocking some types of cookies may impact your experience on our website and the services we offer.